Gedicht van de maand door Erna Kagenaar: ‘Er is genoeg’.

Er is genoeg

Noordwijk is een dorp met een totaalpakket aan service. Organisaties die vrijwillig opkomen voor de mensen, die door allerlei omstandigheden, het even niet alleen redden, als voorbeeld.

Je zou het misschien niet zo één, twee, drie, denken, de kapitale woningmarkt staat in groot contrast met armoede in ons mooie dorp. Waar de pracht en praal goed zichtbaar is, kent armoede geen podium. Het is een stille behoefte, dat gelukkig wel gezien en gehoord wordt. Neem nou Stichting Voedselbank Noordwijk, als één van de vele vrijwilligersorganisaties, om aan te kunnen kloppen als inwoner. De Stichting, met ANBI status, werd in juli 2014 opgericht.  Om in aanmerking te komen, dient een bestaansminimum onder de norm aantoonbaar te zijn. Aan de Hoogwakersbosstraat 12, is elke donderdagmiddag het wekelijkse uitdeelpunt en inzamelingen in de ochtend.

In Noordwijk, maken rond de 50 huishoudens gebruik van de voedselbank. Maar liefst 58 kinderen zijn hierdoor in deze gezinnen alleen al, geholpen. De vraag naar hulp in deze basisbehoefte, neemt toe. Dat is schrijnend. Daarom is het zo mooi, dat mensen zich vrijwillig inzetten. Dit kunnen zij niet zonder de hulp van alle donateurs en sponsoren. Het is fantastisch, dat er zoveel vrijwillige hulp wordt aangeboden en het voedsel ook niet zomaar ongebruikt, nutteloos verdwijnt. Zo kunnen we allemaal bijvoorbeeld, lang houdbare levensmiddelen brengen. Aan bedrijven worden vooral groenten, fruit, vis en vlees gevraagd.

Het is weer een stukje bewustwording. Wat gooien we al niet onnadenkend weg, wat nog goed eetbaar is. In het onderwijs kan de bewustwording ook aan kinderen worden meegegeven, hier werkt de voedselbank informatief aan mee.

Als voormalig bewindvoerder, heb ik armoede in bestaanswijze onder het minimum, gehoord en gezien. De schaamte, de totale reddeloosheid en mentale klachten, die ermee gepaard gaan, de ingewikkelde financiële regels en dito belastingstelsel, maakte het nog lastiger en zorgelijker. Mensen raken steeds verder verwijderd van de maatschappij. En geloof me, het kan iedereen overkomen. Daar ben ik van overtuigd. Sommige levensgebeurtenissen kunnen zo (financieel) ingrijpend zijn, dat rondkomen een dagelijkse strijd wordt, terwijl je het misschien daarvoor wel goed hebt gehad. Tijdens diverse interviews, hoor ik soms deze niet bewust gekozen verschillen in levensstijl ook. En weet je, mensen zijn zó sterk en veerkrachtig! Maar een beetje ondersteuning, kan zoveel doen. Er is genoeg!

‘Hoe kom je de dag weer door
Je kind, met het karige trommeltje naar school
De lege koelkast eet wel dure stroom’

‘Hoe ben je hier nu in beland
in een, je dacht, welvarend Nederland
Je hebt van hulp gehoord, maar voelt bezwaar en schroom’

Nu ga je elke week
De tas wordt liefdevol gevuld
Als je daarna opgelucht huiswaarts gaat

hoeft niemand het te weten
Je mag het zomaar ontvangen
de broodnodige, gezonde voorraad

Als je kind uit school komt
is jullie glimlach groot
door alles wat de Voedselbank weer bood